پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

هنوز رقابت‌های انتخابات ۱۴۰۰ آغاز نشده که برخی چهره‌های سیاسی که سودای بالا رفتن از نردبان سیاست در سر دارند،با هدف ایجاد پایگاه اجتماعی و به بهانه حمایت از اقشار کم‌برخوردار و فقیر جامعه، طرح‌هایی را پیشنهاد می‌کنند که نه تنها با واقعیت‌‎های این روزهای اقتصاد کشور همخوانی ندارد که در صورت اجرا به زیان همان افراد و اقشاری منجر می‌شود که این سیاستمداران مدعی حمایت از آنها هستند. البته مرور تجربه دوازده دوره انتخابات ریاست جمهوری نشان می‌دهد عموم رای‌دهندگان به شعارها بیشتر از برنامه‌ها توجه می‌کنند.

چنان‌که تا اینجا رفت، کل این پرونده درباره ضعف و اشتباهات سیاستمداران ایرانی بود. مردان و زنانی که در قاب رسانه به‌جای اندیشیدن به تفاوت‌های «یک» و «یک ‌و یک‌دهم»، از آرزوهای خود می‌گویند بی‌آنکه بر واقعیت‌ها تکیه کنند. اگرنه چرا باید اقتصاد را که علم عدد و رقم است با امید و آمال و خیال آمیخت و بودجه ملی را برای پمپاژ امید، با پول بشکه‌های صادرنشده نفت منبسط کرد!

پوپولیست‌ها با نشان دادن اطلاعات غلط یا ناقص، می‌توانند عموم مردم را با سیاست‌های خود همراه کنند که مصادیق آن در کشورهای نفت‌خیز به وفور دیده می‌شود. در این میان، بخش خصوصی، به‌ویژه در حوزه انرژی که نخستین دستاویز پوپولیست‌ها است، باید در روشن کردن مسائل برای عموم و همچنین شناسایی موج‌های پوپولیستی تلاش کند و هوشمندی بیشتری به خرج دهد.